Egypte (Arabisch: مصر, Mişr), officieel de Arabische Republiek Egypte (جمهوريّة مصر العربيّة, Jumhūriyat Mişr al-`Arabīyah; is een grote staat in het noordoosten van Afrika.
In de Arabische wereld is Egypte vooral bekend onder de naam Misr, simpelweg een verkorting van de officiële naam. De naam Egypte is ontstaan in het oude Griekenland.
Egypte omvat ook het Sinaïschiereiland, dat fysiek als een deel van het Aziatisch continent wordt gezien.

Tussen alle dreigingen die dit land geteisterd hebben door, zijn we sinds 1993 diverse keren in Egypte geweest, in verschillende regio's. Zo hebben we Cairo, Alexandria en de Sinai bezocht. Ook hebben we een paar keer een Nijlcruise gemaakt en alle tempels en de bezienswaardigheden op de Nijloevers bekeken. Natuurlijk hebben we Luxor en Aswan niet overgeslaan. In de badplaatsen aan de rode zee hebben we vertoefd om ook een kijkje ónder en in het water te nemen. Verder zijn we met een landrover door de western desert getrokken en de oases Baharyia en Farafra aangedaan. Met de bus vanuit Caïro en Alexandria naar de Siwa oase.

Maar ook daarna zullen we graag in Egypte terug blijven komen als de situatie het toelaat.

..............

In 1993 was het nog vredig en rustig in dit zuidelijke deel van de Sinaï woestijn, rondom Mount Sinaï. Het was in de tijd voor het grote massatoerisme en de vakantieverblijven aan de Rode Zee waren nog kleinschalig. Van Islamitische Staat of Osama Bin Laden hadden we nog nooit gehoord.

Het waren vooral pelgrims, locals en avonturiers die met ons de wandeling naar de top van de Sinaï berg maakten in het land van de bijbel. We sliepen in een tentje op een camping aan de voet van de berg om in de nacht de wandeling naar de top van de berg te maken. Helaas was het bewolkt en de zonsopgang niet zo spectaculair als deze bij een wolkeloze hemel kan zijn.

Volgens het oude testament ontving Mozes hier de Tien Geboden. De berg Sinaï is een heilige plek voor joden, moslims en christenen. Vlakbij ligt het beroemde Katharinaklooster, een bedevaartsoord en werelderfgoedmonument. 

Helaas heeft het niet zo lang geduurd met die vrede en rust in de Sinaï.

Enkele jaren na onze wandeling op Mount Sinaï, bezochten inmiddels honderdduizenden toeristen vanuit de grote populaire vakantieplaatsen als Sharm el Sheikh, de berg Sinaï en het klooster.

In 2011 zette de Egyptische revolutie alles weer op zijn kop. Twee gewelddadige coups stortten het land in politieke chaos. Jihadisten zagen kans zich in het noorden van de dunbevolkte Sinaïwoestijn te nestelen en richtten een lokale afdeling van Islamitische Staat (IS) op. Er volgde een brute campagne van aanslagen op Egyptische militairen en burgers, christenen in het bijzonder. Europese landen waarschuwden hun burgers voor de dreiging in Egypte.

Een aanslag van IS op een vliegtuig vol Russische toeristen uit Sharm el Sheikh kostte in 2015 het leven aan alle 224 inzittenden. Het was de doodsteek voor het toerisme, een van de belangrijkste pijlers van de Egyptische economie.

Horus is de Egyptische valkgod. Hij was de hemelgod die zijn vleugels over de aarde uitspreidde. In de onderwereld leidt Horus de doden naar Osiris, de god van de onderwereld. Horus is de zoon van Osiris en Isis en broer van Bastet. Isis kon de penis van Osiris niet vinden toen deze in stukken was gesneden door hun broer, Seth. Door magie kon ze haarzelf bevruchten. Uiteindelijk vermoordt Horus Seth. Horus heeft vier zonen.

Het oog van Horus - het alziende oog - is een veel gezien symbool in films en boeken over het oude Egypte. Het oog van Horus is opgebouwd uit verschillende onderdelen. Tezamen beslaan zij één heqat. De afzonderlijke onderdelen van het oog staan voor ruiken, zien, denken, horen, proeven en voelen.

الصفحة الرئيسية

من ويكيبيديا، الموسوعة الحرة

Luxor is een stad aan de Nijl in het midden van Egypte en heeft 422.407 inwoners (1 januari 2005). Het is een toeristische plaats door de vele archeologische sites, ook die van het nabijgelegen Karnak. Het is de vertrekplaats voor een bezoek aan de bezienswaardigheden aan de westelijke oever van de Nijl: de Vallei der Koningen (de begraafplaatsen van de farao's van het oude Egypte) en de tempel van Hatsjepsoet. Bij deze laatste tempel werden op 17 november1997 62 mensen, waaronder 58 toeristen, gedood bij een aanslag door moslimmillitanten (zie terroristische aanslag in Luxor).

Deze bezienswaardigheden dankt Luxor vooral aan het feit dat het vroeger onder de naam Thebe hoofdstad was van Opper-Egypte.

Luxor is ook de plaats waar vele cruises op de Nijl vertrekken en aankomen. Bovendien heeft Luxor een internationaal vliegveld en een station met treinen naar Caïro en Aswan.

De Kolossen van Memnon zijn twee enorme standbeelden van faraoAmenhotep III op de linkeroever van de Nijl nabij Luxor.

De beelden zijn gemaakt van kwartsiet, zo'n 3400 jaar geleden, dat waarschijnlijk kwam van de groeve in Gizeh.
Oorspronkelijk stonden de twee standbeelden aan de poort van de tempel ter ere van de farao. Deze tempel was destijds een van de grootste met zijn 35 hectare.
De naam Memnon werd gegeven door Griekse schrijvers en heeft weinig te doen met de farao.

النيلا

النيلاالنيلالنيلالنيل

De Nijl (in het Arabisch النيل an-nīl), 6671 km lang, is de langste rivier van Afrika (volgens velen ook van de wereld, maar daarvan bestaan verschillende lijsten). Het is de belangrijkste rivier in Egypte, dat wel 'het geschenk van de Nijl' wordt genoemd.النيل

De Nijl ontspringt als Blauwe Nijl in Ethiopië in het Tanameer en als Witte Nijl in het Victoriameer. Het meer bevindt zich tussen de drie landen Oeganda, Kenia en Tanzania. De Witte Nijl stroomt vervolgens vanuit hier via Soedan, waar de beide takken bij de hoofdstad Khartoem samenkomen, naar het noorden, om ten slotte in een ruime delta uit te monden in de Middellandse Zee.

BAHARIYA

Tien jaar na het eerste bezoek aan Egypte gaan we in oktober 2004 nog eens terug, ditmaal voor een tocht door de western desert.

Na aankomst op de luchthaven van Caïro verlaten we de stad meteen voor de 300 km lange woestijnweg naar Bahariya, een behoorlijk grote plaats met zo'n 30.000 inwoners, in de Western desert (ten westen van de Nijl).
In Bahariya aangekomen lijkt het of de tijd heeft stilgestaan. Mannen rijden op hun ezeltje naar de plantages om op het land te werken, ezelskarren vervoeren de dadels en voer voor het vee. Vrouwen lijken er op het eerste gezicht niet te zijn, ze zorgen thuis voor de kinderen en het eten. Kinderen lopen rond op blote voeten en spelen met zelfgemaakt speelgoed van takken en oude autobanden. In de stoffige winkelstraat zitten de mannen in het theehuisje de shisha te roken en hun mintthee te drinken. Bij de slager hangt het pas geslachte schaap buiten te drogen.
Het ziet er nostalgisch uit, maar ook hier gaat de ontwikkeling verder. De oases zijn verbonden door een prima asfaltweg met Caïro en Luxor en de 4x4 wagens rijden af en aan. Ook hier is de mobiele telefoon doorgedrongen en in ieder huis is wel een tv en koelkast te vinden. Een onwezenlijke mengeling van heden en verleden maakt het tot een bijzondere ervaring hier rond te wandelen. Ik kijk dan ook mijn ogen uit en dat is wederzijds, veel kinderen -en volwassenen- komen nieuwsgierig een praatje maken. Al gauw leer ik de gastvrijheid van de bedoeinen kennen, regelmatig wordt ik uitgenodigd voor een kopje thee. In tegenstelling tot de toeristische badplaatsen is de belangstelling hier oprecht en niet met als doel het verkopen van souvenirs.
Later werden we ook uitgenodigd bij de hoteleigenaar thuis. Gastvrij werden we ontvangen om met het gezin van Maghdi een echte bedoeienen maaltijd te eten. Het gezin neemt plaats op kussens op de grond, rond het kleed waar we gezamenlijk uit de grote schalen eten.

De Westelijke oases Bahariya, Farafra, Dakhla en Kharga, zijn een aantal oases in de Lybische woestijn ten westen van de Nijl in Egypte. Zij danken hun bestaan aan de aanwezigheid van fossiel water in de aquifers onder de woestijn. Dit water stamt grotendeels uit de laatste ijstijd toen de Sahara voor een groot deel een vruchtbaar gebied met aanzienlijke regenval was. In tegenstelling tot de Nijlvallei die regelmatig met overstromingen te kampen had, kon in de oases vrijwel voortdurend bevloeid worden, met rijke oogsten tot gevolg.

De kristallen liggen hier voor het oprapen    oase الفرافرة is de

De oases waren al in de predynastische tijd bewoond, en speelden al lang een rol in een netwerk van handelswegen diep Afrika in. Al in de tijd voor de XXIIe dynastie waren zij in handen van de Lybiërs. De oases beleefden hun grootste bloeitijd in de Ptolemeïsche en Romeinse tijd. Door de komst van de dromedaris – waarschijnlijk in de Perzische tijd – was het veel gemakkelijker geworden om handel te drijven met de buitenwereld en in de Griekse en Romeinse wereld was er veel vraag naar de producten van de oases, vooral wijn, dadels en olijfolie. In de kringen van de rijke wijnhandelaren ontstond een uitgebreide verering van de god Bes. Er zijn uit die tijd veel vergulde mummies gevonden die getuigen van een aanzienlijke welvaart en een vermenging van Griekse en Egyptische culturele elementen.

In Bahariya worden tot op de dag van vandaag nog schatten uit het verleden opgegraven. Grote delen van de oase zijn verboden terrein en er mag absoluut niet gegraven of gebouwd worden, de kans is groot dat hier nog kostbaarheden in de grond verborgen zijn.
In 1996 is hier een enorme grafkelder ontdekt met duizenden mummies die een masker dragen dat belegd is met bladgoud. The valley of the golden mummies. Het verhaal gaat dat de grafkelder ontdekt is doordat een ezel met zijn poot door de grond zakte.
De vallei is nog niet opengesteld voor het publiek, maar enkele mummies zijn overgebracht naar het museum van Bawitti. Officieel zijn de grafkelders niet toegankelijk, maar onze chauffeur Mohammed wist iemand te regelen met een sleutel. Het is indrukwekkend om te zien hoe de mummies honderden -of misschien wel duizenden- jaren in de graven liggen.
Om te fotograferen vroeg de sleutelbewaarder zo'n absurd hoog bedrag, dat we dit helaas maar achterwege hebben gelaten.

De regering zorgt voor steeds meer voorzieningen en verbetering van de leefomstandigheden van de bedoeinen in de oases. Alle kinderen gaan naar school en deze worden steeds beter. Soms is er zelfs een enkele computer in de klas. Maar er zijn nog altijd scholen in afgelegen gebieden waar de voorzieningen slecht zijn en waar ze zelfs niet genoeg stoelen en tafels hebben voor de kinderen. Zelfs aan leermaterialen wil het nog wel eens ontbreken.

Er komen hier nog zo weinig toeristen dat we bij de directeur van het hotelletje thuis uitgenodigd werden voor de avondmaaltijd met zijn gezin.

Met Mohammed en Achmed zijn we een paar dagen de woestijn in getrokken. Met ons vieren sliepen we onder de prachtige sterrenhemel in de oneindige woestijn. Een fantastische ervaring, wat een schitterende natuur en afwisselende landschappen.
De witte woestijn, een bijzonder landschap met surrealistiche spierwitte kalkformaties, door wind en zand uitgeslepen als paddestoelen van soms wel tien meter hoog in het woestijnzand.

De witte woestijn l'Agabat

Na een koude nacht (gelukkig had Achmed ons zorgzaam voorzien van een extra deken op onze slaapzak) en een lekker ontbijtje dat Achmed vers en ter plekke voor ons maakte, rijden we verder naar de crystal mountains en naar Farafra wat 200 km zuidelijker ligt dan Bahariya.

Farafra is de meest geisoleerde oase en telt maar een dorp: qasr Farafra. In Farafra is alles nog zeer authentiek en de plaastelijke bevolking leeft voornamelijk van de teelt van olijven en dadels. Mohammed moet nog even langs de kapper en daarna maken we een wandeling door de smalle straatjes van het dorp, mooie tuinen en schaduwrijke palmbosjes. Ook lopen we even binnen bij het plaatselijke museum.

Op de terugweg naar Bahariya willen we nog een bad nemen in de warmwaterbronnen waar de oase om bekend is. Als we bij de bron aankomen, is er net een andere groep toeristen. De lokale mannen rijden af en aan om de bezienswaardige toeristen die hier in het openbaar baden en zich omkleden te aanschouwen. Dan zie ik toch maar af van een bad in de bron, het lijkt mij niet zo'n goed idee in dit islamitisch land onder toeziend oog van de nieuwsgierige mannen.

Ook de vrouwen die buiten de was aan het doen zijn komen nieuwsgierig naar de vreemdelingen kijken en bewonderen mijn ketting, waaraan mijn naam in Arabisch schrift.

Rijwielhandel in het 'shoppingcentre' van Bawitti anno 2004. Zou de elektrische fiets hier inmiddels ook zijn doorgedrongen? Gat in de markt voor fantastische fietstochten door de oase.