JORDANIË

المملكة الأردنّيّة الهاشميّة 

Al Mamlakah al Oerdoeniyah al Hashimiyah

Jordanië heeft zijn naar te danken aan de ligging ten oosten van de rivier de Jordaan en is verder gelegen tussen Israël en de Westelijke Jordaanoever in het Westen, Irak in het Oosten, Syrië in het noorden en Saoedi- Arabië in het zuiden.

In 1995 hebben we een weekje verbleven in Amman, vanwaar we de diverse bezienswaardigheden van Jordanië bezochten.

De stad zelf, gebouwd op zeven heuvels heeft weinig oriëntaalse sfeer, zoals je zou verwachten van een Arabische wereldstad.

Het Romeinse theater vormt een van de weinige, maar indrukwekkende getuigenissen van Ammans grootse verleden. 

In Jordanië leiden alle wegen naar Amman en het is dan ook een goed uitgangspunt voor al het moois wat het land verder te bieden heeft. 

Omdat dit bezoek plaats vond vóór het digitale tijdperk, zijn er van dit verblijf weinig digitale foto's , beschikbaar.

12 jaar later, 8 september 2007, gaan we nog eens terug om te kijken of er veel veranderd is in Jordanië en om nieuwe ervaringen op te doen. 

Deze keer gaan we rondreizen en doen we ook Wadi Rum en Aqaba aan. 

Vanuit Amman brengen we ook een bezoek aan de 250km verderop ten noorden gelegen hoofdstad van Syrië, Damascus

De vlucht met Royal Jordanian Airlines RJ 152 heeft enkele uurtjes vertraging, gelukkig hadden we dat thuis op schiphol.nl al gezien. We vliegen in een oude bak met bijzonder weinig beenruimte én kapotte stoelen, maar de service met zelfs een gratis krant en het glaasje wijn zijn goed. Om 00:30 uur komen we aan op de luchthaven van Amman. In het Al Abdali hotel kunnen we nog enkele uurtjes slapen in de eenvoudige kamer met goede bedden.

AMMAN

عمان

Amman (عمان; in de oudheid: Philadelphia) is de hoofdstad van Jordanië. De stad ligt in het noordwesten van het land, slechts enkele tientallen kilometers afstand verwijderd van de Westelijke Jordaanoever en de Dode Zee.
Als de muezzin ons in alle vroegte wakker zingt draai ik me nog maar eens om. Een paar uur later geeft de wake-up call om 7:00 uur aan dat de eerste dag in Jordanië nu echt gaat beginnen en na het karige ontbijt maken we ons op voor een stadstour door Amman.
We rijden eerst naar de citadel, een terrein met historische monumenten. Amman strekt zich uit over verschillende heuvels, de citadel ligt op de Jebel al-Qalaá, waar de wortels van de stad te bezichtigen vallen. Dit is de langst bewoonde heuvel van Amman. We zien hier de overblijfselen van de verdedigingsmuren, de Herculestempel en de Byzantijnse kerk op een hoogte van 850 meter.
Hier boven hebben we een mooi uitzicht op down town met het Romeinse theater.
In het archeologisch museum krijgen we een overzicht van de Jordaanse cultuur door de eeuwen heen.
Het Omajjadenpaleis is een vierkant bouwwerk met een monumentale poort en zalen met plafondgewelven en halfkoepels, gebouwd in de achtste eeuw door de islamitische Omajjaden.
Hierna zetten we koers naar down town, het antieke centrum van de stad. Hier ligt het in de jaren 50 uitgegraven en gerestaureerde theater. Het is een van de weinige, maar indrukwekkende getuigenissen van Ammans grootse verleden. Hier in het oude hart van de stad is nu een groene wandelpromenade met op het plein voor het theater een terras en een parkje met bankjes.
Veel gebouwen hier zijn van limestone, maar toch heeft de stad een overwegend westers tintje. Het is opvallend schoon, iedere ochtend zijn er schoonmakers aan het werk in de straten van het centrum

Tegen de middag rijden we naar Jerash, het antieke Gerasa dat ooit een van de prachtigste steden van de Romeinse oostelijke provincies was. De toegangspoort maakt meteen indruk, evenals wat later het forum en de theaters. Hier wordt voor de toeristen een staaltje doedelzak spelen weggegeven. Het mooist zijn de tempel van Artimis en de Cardo (hoofdstraat). Deze moet 2000 jaar geleden echt machtig geweest zijn, met zijn honderden zuilen.

Jerash, een van de best bewaard gebleven laat-antieke provinciesteden van het Nabije Oosten ligt op 50 km ten noorden van Amman.

Natuurlijk hebben we ook een duik genomen in de Dode Zee. Alhoewel, duiken is niet mogelijk, zelfs zwemmen lukt niet, omdat je boven op het water drijft en je benen met geen mogelijkheid onder kunt houden. Een hele leuke, aparte ervaring.
Het is met 394 meter onder de zeespiegel het laagste punt op aarde en kent geen leven door de grote hoeveelheden mineralen en zouten.
Het hoge zoutgehalte van meer dan 30% wordt veroorzaakt door sterke verdamping. De dode zee is de afsluiting van het Jordaandal en heeft geen uitgang. Door de verdamping en door het aftappen van het jordaanwater voor bevloeiing zal het officiële getal van 394 meter nog wel hoger worden. De diepte varieert van 400 m in het noorden tot 5m in het zuiden.
Ook de samenstelling van het zonlicht met een kleine hoeveelheid ultraviolet maakt het mogelijk urenlang in de zon te blijven zonder te verbranden. De lucht is er droog en zuurstofrijk, de zon schijnt er 300 dagen en er valt slechts 55mm regen per jaar

Op dinsdag vertrekken we richting Petra, waar we vanavond hopen te arriveren. We rijden over de mooie Kings Highway, de weg van Amman naar de golf van Aqaba, een van de oudste routes in het Nabije Oosten. Meer dan 5000 jaar trokken langs deze weg onafgebroken karavanen, legers, handelaars en veroveraars. De Koningsweg biedt onderweg prachtige landschappen en voert langs historische plaatsen als Madaba, Kerak en Petra.
Onderweg maken we uiteraard enkele tussenstops, de eerste is op Mount Nebo, vanwaar Mozes het beloofde land zag.
De plaats is al van ver te herkennen aan het witte kerkgebouw, het Moses Memorial.
In de kerk treffen we mooie mozaïekvloeren aan die in goede staat verkeren. De moderne sculptuur met de bronzen slang herinnert an Mozes, die aan het einde van zijn leven hier op deze plek stond. Net als in de oudheid komen heden ten dagen nog veel christelijke pelgrims naar het Moses Memorial om er gezamenlijk te bidden.
Het uitzicht over de Jordaanvallei en de Dode Zee vanaf deze 800 m hoge bergrug zou mooi moeten zijn, maar beide keren dat we hier waren was het heiig en het uitzicht helaas beperkt. We zien de dode zee liggen en met moeite kunnen we in de verte Jericho onderscheiden.

Ook slaan we Madaba niet over, een vriendelijk stadje 30 km ten zuiden van Amman waar veel (30%) christenen wonen. De grootste trekpleister hier is de orthodoxe Joriskerk met op de vloer het palestina-mozaïek. Het stelt een wegenkaart voor van het heilige land met als middelpunt de stad Jerusalem. Ook herkennen we de dode zee. Een groot stuk van het mozaïek is verdwenen, maar er is ook veel bewaard gebleven, mede dankzij restauratie in 1965 door technici van het museum in Trier.

Onderweg nemen we even de tijd om van het uitzicht op Wadi el Mujib te genieten, een soort canyon van 400 – 900 meter diep en 4 km breed. De weg gaat in haarspeldbochten de diepte in en slingert zich aan de andere kant weer omhoog, al met al een afstand van 20 km. Hier op het bergplateau werpen we een blik op een van de meest spectaculaire landschappen van Jordanië.

Na een lekker broodje kebab en verse juice gaan we verder via Kerak, een stad die in de Bijbel wordt genoemd. Hier gaan we een kijkje nemen in het kruisvaarderskasteel. De burcht ligt op een 950 m hoge rots en domineert het moderne Kerak en de wijde omgeving.

Verder naar Petra & Wadi Rum

We beginnen de dag vroeg om de grootste drukte voor te zijn en omdat in de vroege ochtendzon het licht op de mystieke roze-rode rotsstad op z'n mooist is.
We besluiten de groep te verlaten en de stad zonder gids, paard of kameel te verkennen om ons in eigen tempo volledig te kunnen concentreren op en genieten van al het moois dat we te zien gaan krijgen.
Vorige keer zijn we niet toegekomen aan de klim naar het klooster, dat willen we vandaag wel gaan zien.

Ook de tweede keer is de wandeling door de kloof nog steeds spannend. De siq is een smalle kloof van zo'n 70 meter hoog en hier en daar maar 4 meter breed. Als de kloof nauwer wordt de de voetstappen tegen de hoge rotswanden echoën, zien we door de smalle lichtspleet in de verte een roze kleur schemeren. Langzaam opent het uitzicht op Petra's beroemdste en meest afgebeelde monument: Het schathuis van de Farao, the Treasury, ofwel el-Khazne firaum. De eerste blik is ook de tweede keer weer indrukwekkend, ik kan er geen genoeg van krijgen, dit is onbeschrijfelijk!

.......................

..........

القصور الصحراوية

In 1995 hebben we ook een dagje uitgetrokken voor de bezichtiging van een aantal woestijnkastelen die ten oosten van Amman verspreid liggen over de droge steppevlakten. Qasr al-Kharanah, is een samen met Qasr Amra tot de best bewaarde. Qasr al- Azraq hebben we ook met een bezoekje vereerd.
De door de Omaijjaden opgetrokken gebouwen zien er uit als echte kastelen. Het Arabische woord waarmee ze worden aangeduid: Qasr, betekent zowel kasteel als paleis. De wanden van Qasr Amra zijn gedecoreerd met fresco's en er zijn nog vloermozaïeken te zien.
Ze liggen allen langs de autoweg, waar we veel vrachtwagens volgestouwd met schapen, onderweg naar Saudi Arabië voorbij zagen komen.

Qasr al Kharana قصر خرّانة

Qasr Amra قصر عمرة