ZUID- MAROKKO
Vervolg januari 2014

 Na een paar dagen in Tafraoute nemen we de bus weer terug richting Agadir met een tussenstop in Tiznit. Vanuit dit zilverstadje brengen we ook nog een bliksembezoekje aan Mirleft en Sidi Ifni voordat we onze reis voortzetten naar Taroudant.

TIZNIT

Tiznit is het voornaamste handelcentrum van de zuidelijke Sous en de westelijke Anti-Atlas. De stad (60.000 inwoners) is een belangrijk ambachtelijk centrum en militair steunpunt.
Vanwege de mooie soeks en het voor een Saharanederzetting karakteristiek stadsbeeld een bezoek waard.
In het begin van de 20e eeuw ontwikkelde Tiznit zich tot een belangrijk centrum van de karavaanhandel.
De economische betekenis die Tiznit vroeger had als productiecentrum van wapens en zilveren sieraden voor de Sousregio is de afgelopen jaren sterk afgenomen; met het uitsterven van de oude nomadenculturen in het zuiden van Marokko verliest de stad ook zijn functie als goederenoverslagplaats voor de Saharanomaden. Tegenwoordig is het dagtoerisme uit Agadir van belang, wat de kwaliteit en het prijsnivo in de soeks helaas niet ten goede is gekomen.

De oude binnenstad van Tiznit wordt omgeven door een 5km lange, okerkleurige lemen muur met zes poorten en sterke vestingwerken. Hoofdpoort is de Bab Ait Djerrar. Daarachter ligt de door arcaden omgeven Place el Mechouar, het centrale plein van de stad met een busstation, eenoudige hotels, cafes en restaurants. Rond het plein liggen grote soeks, met een wirwar van straatjes. De soeks van de wapensmeden en de sieradenmakers waren lange tijd in het hele land beroemd. Rechts van het plein verrijst de grote moskee met een minaret waarv an de bouwwijze doet denken aan die van de zuidelijke rand van dee Sahara, de leembouwarchitectuur van Mali en Niger.
Bij de moskee ligt de blauwe bon, een onopvallende bron die als bedevaartsoord wordt vereerd. Hier leefde volgens die legende de heilige Fatma Tiznitiyya, die de plaats meer dan 1500 jaar geleden gesticht zou hebben.
Achter de moskee en de bron voert een weg naar de Bab Targua, waar de palmgaarden van Tiznit beginnen.

MIRLEFT      

Vanuit Tiznit loopt een weg naar de kust en het plaatsje Mirhleft, een populaire kustplaats in de zomer met een campingplaats en een vervallen Frans fort als belangrijkste bezienswaardigheid.
De Marokkaanse regering is van plan de kuststrook ten zuiden an Agadir tot aan de Sahara toeristisch te ontsluiten. Voorlopig is het nog een redelijk onontdekt gebied, alleen bekend bij globetrotters.
De met rotsen en baaien doorsneden kuststrook is nu een uitstekend visgebied voor sardines en zeebaars.

SIDI IFNI

De weg loopt door tot aan Sidi Ifni, een stadje met een architectuur die Iberisch aandoet. Met een grand taxi vanuit Mirleft zijn we er voor een paar dirham in een half uurtje. Sidi Ifni was in de koloniale tijd een Spaanse enclave in het Franse protectoraat. Pas in 1969, 14 jaar na de onafhankelijkheid werd het gebied Marokkaans.
Nu is de kust van het voormalig Spaans koloniale stadje vooral bij windsurfers bekend, de Atlantische oceaan met de lange kustlijn afgewisseld met baaien en stenige gedeelten, doet zijn best de jongelui op hun surfplanken op gang te helpen. Maar voorzichtheid is hier geboden, de stromingen zijn onberekenbaar en bij stormachtig weer gaat de oceaan hier als een razende tekeer.
Zoals het nu is, is ook dit vissersdorp alleen voor avontuurlijke, individuele reizigers die hun tent op het strand opzetten of in een van de eenvoudige hotels hun intrek nemen.

Vanuit Tiznit vertrekt de lokale bus naar Inzegane, een knooppunt van vele bussen naar diverse richtingen. Hier vertrekt een bus die via Taroudant naar Ouarzazate rijdt en we besluiten ter plekke om nog een middagje Taroudant aan het programma toe te voegen. We zijn benieuwd of deze stad de naam klein Marrakech verdiend, zoals het in de reisgids genoemd wordt.

TAROUDANT 

Omdat Taroudant als hoofdstad van de Sous-vlakte een belangrijke handelsplaats was, lieten de Sadische sultans in de 16e eeuw de met verdedigingstorens versterkte 8km lange stadsmuur bouwen. Als bouwmateriaal gebruikten ze geen natuursteen zoals in het noorden, maar de bouwstof van het zuiden, gedroogde lemenen bakstenen die met een laag leem bepleisterd waren. In zijn huidge vorm stamt de stadsverdediging echter voor het grotste deel uit de 18e eeuw, alleen in de omgeving van de kasba zijn nog oude resten behouden gebleven.

Het centrum van de medina is de Place Assarag, een door arcades afgezet plein met talrijke cafes en eenvoudige stadshotels. Hierachter in de smalle straatjes bevinden zich de soeks.
Taroudant vinden we een aardige, slaperige Marokkaanse stad, de gelijkenis met Marrakech hebben we niet kunnen vinden.