Cairo

EGYPTE
جمهوريّة مصر العربيّة

um uriyat Miṣr al-Arabiyah

Caïro

Als je Cairo niet hebt gezien, heb je de wereld niet gezien, staat er in de vertellingen uit 1001 nacht.
We zijn weer terug bij Umm el dunya, de moeder van de wereld, zoals hun stad door de inwoners van Cairo wordt genoemd.
Het hostel, waar we een tijdje geleden ook een nachtje hebben geslapen, ligt in Downtowns drukke winkelstraat Talaat Harb met zijn vele schoenwinkels. Hier komt Egyptes grote middenklasse shoppen en thee drinken of een ijsje halen bij een van vele take-away winkeltjes in de straat. 's Avonds is de beste tijd om te winkelen, de winkels gaan er niet voor 11 uur 's avonds dicht en je kunt over de koppen lopen.
Downtown klinkt als een moderne zakenwijk, maar hier komt men vooral om te window-shoppen.
De stoffige Cairo-skyline en het achtergrondgeluid van toeterende auto's -ook al is het al ver na beddtijd- vormen een perfect decor voor een aangename nacht in Cairo. De waterpijpen zijn weliswaar niet gezond, maar de lieflijke geur van de appeltabak is bijna onweerstaanbaar.
Je zou verwachten dat zoveel mensen op een kluitje zich doodergeren aan elkaar, maar het tegendeel is waar. Men is hier goedgehumeurd en trapt weinig op elkaars tenen. Je moet alleen niet al te veel behoefte hebben aan privacy. Zeker niet op straat....
We zijn de deur nog niet uit of het begint al. De verkoper van horloges komt langs, de man van de zonnebrillen ('real Gucci' ,'very cheap') een jongen met armbandjes, een schoenpoetser, het meisje met de papieren zakdoekjes, iemand met een zak vol papyrus en nog een schoenpoetser. Wil je nou echt je slippers niet gepoetst? Ze zijn zó stoffig! En nog steeds geen horloge, ze zijn nog verder afgeprijsd!
Lief en charmant zijn ze wel, die Egyptenaren. You are very beautifull, very nice lady, please will you marry me? I give one hunderd camel for you!
De verkopers doen hun ontzettende best om hun waar te slijten, maar ik snap niet waarom ze niet wat meer vrouwen in de winkeltjes zetten. Die mannen komen steeds met de verkeerde kleur sjaals aanzetten en ook van tassen en damesschoenen hebben ze geen verstand.

Sjofele schoenpoetsers, lawaaiige krantenverkopers en zwartgeklede vrouwen die zitten te bedelen met een slome baby op schoot bij de ingang tot de goed functionerende metro....
Het belangrijkste verkeersknooppunt wordt gevormd door Hahrir, het enorme en kale plein dat gezien kan worden als Cairo's Centrum.
Het Tahrirplein lijkt wel een permanente bouwplaats, omringd door het Egyptisch museum, de Arabische Liga, het ministerie van Binnenlandse Zaken en de Amerikaanse universiteit. Als een beeld van het Egypte dat -ondanks alles- steeds in beweging is. Het Harhrirplein is voor Cairo altijd van symbolische betekenis geweest.
De naam betekent bevrijding en daar voldeeld het plein volledig aan in de achtien dagen voor 11 februari 2011, toen Hosni Moebarak zijn post als president moest verlaten. Het oog van de hele wereld was op het Tahrirplein gericht, toen tegenstanders en gedeeltelijk betaalde aanhangers van Moebarak slaags raakten.
Nu is het plein bevrijd en zoeft het verkeer weer vrolijk voorbij op Cairo's versie van de Place de la Concorde. Bijna alsof er niets is gebeurd.